Probus Hillegersberg IV "Hillegonda"

Prof. Han Vrijling stelde zich voor en ging in op verschillende aspecten van het opwekken van duurzame energie. Op grond van het feit dat wij allemaal voorstander van schone energie zijn, stelde hij dat er een probleem is bij het opwekken van schone energie en dat zijn enkele natuurwetten.

Hij gebruikte bij zijn benadering enkele formules om te laten zien wat effecten zijn van b.v. de grootte van de rotorbladen en de windsnelheid op de hoeveelheid vermogen die een windmolen kan leveren. Hij bepaalde aan de hand van het aantal dagen dat een bepaalde windsterkte op land of op zee in Nederland aanwezig is en het effect dat de variatie in windkracht heeft op hert vermogen wat de energie-opbrengst van een windmolen is. Dit betekent op land een effectiviteit van 25% (de Bilt) en op zee van 33% (Hoek van Holland). Aan de hand van voorbeelden berekende hij de kosten van elektriciteit bij de verschillende methoden. Voor het windpark Gemini liet hij zien dat de kostprijs ongeveer 19 eurocent per kiloWattuur zou worden tegen het huidige tarief van ongeveer 6 cent. Deze vorm is alleen te bekostigen met forse subsidies en levert dan nog maar een marginale bijdrage aan onze totale energiebehoefte.

Vervolgens bekeek hij de mogelijkheden om windmolens in het water te plaatsen en kwam, bij plaatsing van de centrale op een uitzonderlijk gunstig punt, tot een kostprijs van 21 cent per kiloWattuur en eveneens een marginale bijdrage aan de energiebehoefte.

Door de variatie is het nodig energie op te slaan omdat de wind niet altijd even hard blaast en de getijden verlopen. Hiervoor suggereerde hij een bekken te maken waarin water op een bepaalde hoogte staat. Bij een overschot aan elektriciteit kan nu water in dit bekken bijgepompt worden en bij een tekort kan dit water weglopen en gebruikt worden voor elektriciteitsproductie. Hiervoor zijn grote energie-eilendan vereist. Een alternatief is om het water tijdelijk ondergronds op te slaan.

Na enkele kritische beschouwingen over de haalbaarheid van de elektrische auto en de problemen rond het opladen van de accu’s, ging hij kort in op de mogelijkheid elektriciteit op te wekken uit de zuivering van afvalwater.

Tot slot berekende hij dat de enige effectieve manier van energieopwekking uit water is het bouwen van stuwmeren met een groot verval en groot debiet. Hij noemde enkele voorbeelden waaronder de 3-ravijnen dam in China. Hij berekende een kostprijs van 3,8 cent per kiloWattuur.

Zijn conclusie is dat eenvoudige natuurwetten een economische exploitatie van vele alternatieve energiebronnen vrijwel onmogelijk maakt. Alleen grote stuwmeren werken maar dat ten koste van natuur. Wij kunnen ons de alternatieve manieren van energieopwekking alleen permiteren omdat wij rijk zijn en dus het geld hebben om de projecten te subsidiëren. De vraag is of dit op de lange duur wijs beleid is.

De powerpointpresentatie is te downloaden.